سفر با ساعت زمان

به تو گفتم که برو اما نگفتم همیشه

                                                       خودمم خبر نداشتم بی تو موندن نمیشه

الان یه چند روزی هست که دلم میخواد یه دوخط مطلب بنویسم ولی مشکلات نمیزاره هزار و هفتصد و بیست جور بدبختی دارم الان هم داشتم پروژه پایان ترم رو تست میکردم که یه دفعه حسش اومدو عزمم رو جزم کردم برای نوشتن،غروب طرف های ساعت چهار شروع کردم به نوشتن ولی دیدم چیزی به ذهنم نمیرسه،برای همین از خیرش گذشتم همین جوری داشتم توی کامپیوترم چرخ میزدم که نمیدونم چطور شد رفتم تو قسمت خاطرات کامپیوترم،شاید الان با خودتون بگید کامپیوتر هم مگه قسمت خاطرات داره باید بگم که کامپیوتر من همه چیز داره و این قسمت خاطرات یه قسمت هست که من توش هرچیز رو که منو یاد گذشته ها میاره میزارم مثل عکس،آهنگ،نوشته با این تفاوت که بیشتر اونا نوشته هست مثلا من چت های مسنجرم رو همیشه ذخیره میکنم توی همون فولدر رو داشتم نگاه میکردم یادش بخیر،به قول یکی از بچه ها چی بودیم چی شدیم،آخرین امتحانمم دادم و اگه استادا بزارن من فارغ التحصیل میشم،برای همین امروز حسش اومده بود که خاطرات رو مرور کنم یادمه ترم اول که اومده بودم دانشگاه و به قولی مثل بقیه بچه مثبت بودم برای اولین بار سر کلاس یکی از استادها نشستم  استادی هم بود که من فقط پنج واحد باهاش پاس کردم جالب هست بگم که اولین ترم باهاش دو واحد داشتم و این ترم آخری هم سه واحد باهاش داشتم یادمه اولین جلسه که اومد کلاس گفت بچه ها الان که جلسه اوله سعی کنید از فرصت ها استفاده کنید چون این روزا خیلی زود تموم میشه و یه موقع به خودتون میاید میبینید که دیگه دیر شده منم که اینجور موقع ها نمیتونم ساکت وایسم گفتم استاد حالا تا اون موقع کی مرده کی زنده است گفت فکر میکنی وقتی روز آخر دانشگاهت شد خودت به حرف من میرسی و وقتی این ترم تو جلسه آخر گفت بچه ها سعی کنید که از فرصت ها استفاده کنید خیلی زود میگذره منم بهش گفتم آره استاد حق با شماست شما این حرفها رو دوسال قبل هم زده بودید ولی حیف که من نتونستم ازش استفاده کنم واقعا زود گذشت کی فکرش رو میکرد به همین زودی دوسال بگذره با چقدر دوست شدیم، با چقدر بهم زدیم،چقدر به ما گفتن نه،چقدر ما گفتیم نه،چقدر به خاطر این جور چیزا به ما گیر دادن،به قول معروف همه کار کردیم اما دریغ از خوندن یه خط جزوه،کی فکرشو میکرد اینقد زود همه چی بگذره،افسوس که همه چیز دیر گذشت...
همدم کویری عریون
همدم بیکسی موندم
من دلگیر توی این خاک
 عمریه ریشه نشوندم
همه سر سبز و تو جنگل
آشیونشون تو دشتهاست
من تک درخته کهنه
موندم اینجا تک و تنها
تک و تنها،تک و تنها
ما هم از اینجا بریده
نمیخوام دیگه کویرو
حالی از من نمی پرسه
حال این درخت پیرو
 
نه پرنده ای میخونه
نه ستاره مهربونه
دست بی رحمی خورشید
اینجا آتیش میسوزونه
لب تو غم زده خاک
زخمی تیغه آفتاب
حسرت یک نفس خوش
 نه یه قطره مرحم آب
ما هم از اینجا بریده
نمیخوام دیگه کویرو
حالی از من نمی پرسه
حال این درخت پیرو